Kominn aftur til Noregs

Nú er ég búinn með Kaíró, búinn með Fréttablðið og búinn með sýninguna mína. Kominn aftur til Noregs og byrjaður að dansa og var að horfa á Íslendinga tapa úrslitaleiknum á ólympíuleikunum. Svekkjandi að spila illa í úrslitaleik en frábær árangur engu að síður.
Það er skrítið að verða svona æstur yfir handbolta um leið og maður þarf að útskýra reglurnar fyrir öllum í kringum mann. Svo er handbolti líka kvennaíþrótt hér í Noregi svo ekki hjálpar það. Þeir eru svo vitlausir þessir Norðmenn. Handbolti er alveg glataður þangað til kvennaliðið þeirra vinnur gull og þá er hann snilldar íþrótt.

Cairo

Skolinn er buinn. Eg og skolafelagar minir hafa stadidi i strongu sidustu daga thar sem bekkjabrodir minn, og helsti felagi minn her i Fredrikstad, var rekinn ur skolanum. Long saga og oll hin furdulegasta. Forum ekki nanar ut i thad her.
En eftir allt sem a undan er gengid tharf eg a godu frii ad halda. Thess vegna er eg farinn til Cairo i manud. Kem heim 13. juli. Sjaumst tha.

,,Bangsímon blastaður"

Á morgunn er frumsýning á Iphigeniu 2.0, fyrsta stóra leikstýrða verkinu mínu í skólanum hér í Fredrikstad. Sjáum hvernig það fer, ætti að verða áhugavert. Ekki það besta sem ég hef gert, en með því betra og mikið hef ég lært af þessu, sem er víst tilgangurinn með skólavist.

Ég vil tileinka frumsýningunni hvítabirninum sem skotinn var í Skagafirði á dögunum. Mér finnst gott að vita að dýr í útrýmingarhættu sem sigrast hefur á öllum líkum og ólíkum, synt yfir reginhöf og hitt á smásker í miðju Atlantshafi, sé boðið velkomið á vort áskæra frón með byssuskoti í bringuna. Ekki laust við að maður skammist sín fyrir landa sína sem eru svo hræddir við bangsann (og úrræðalausir sem er öllu alvarlegra) að þeir skjóta hann. Menn og konur sem sækja sjóinn í hvernig veðri sem er, kaupa upp heilu verslunargöturnar erlendis með peningum sem eru ekki til og standa af sér jarðskjálfta og eldgos, virðast ekki geta haft hemil á sér og séð til hvað hvítabjörninn gerir áður en hann er veginn. Nei, hann var örugglega svangur svo þetta var það eina í stöðunni.
Eitthvað hefur víkingablóðið útþynnst yfir aldirnar...

Iphigenia 2.0

Mér finnst merkilegt hvað sömu verkin eru sett upp aftur og aftur í leikhúsunum. Þá á ég við klassísk verk sem einhverra hluta vegna verða að vera á fjölunum með reglulegu millibili svo heimurinn gleymi þeim ekki. Shakespeare, Théckov og Ibsen. Þetta er sérstaklega slæmt hérna í Noregi þar sem stóru leikhúsin, með þjóðleikhúsið í broddi fylkingar, sýna ekkert sem ekki hefur sannað sig áður. Á tólf árum hefur þjóðleikhúsið að ég held frumsýnt þrjú ný norsk verk, þar af tvö eftir Jon Fosse sem er einn af stærstu leikritahöfundunum í dag. Ég þakka Guði fyrir að íslensk leikhús séu ekki jafn lokuð lifandi samlöndum sínum.
Þegar leikritara-snillingar koma fram á sjónarsviðið eru þeir oftar en ekki andsvar við ríkjandi stefnu. Þeir koma með nýjar hugmyndir, brjóta upp formið og hundsa reglurnar. Þetta gerist ekki með því að setja Pétur Gaut upp í 32. skiptið. Vissulega getur sýningin verið góðra gjalda verð, en hún verður lítið annað en endurgerð í skemmtanaskyni.

Ástæðan fyrir að þetta er ofarlega í huga mér nú er að bekkurinn minn er að setja upp gríska harmleikinn Iphigena. Reyndar er um nútímaútgáfu að ræða, nýtt verk byggt á upprunalega harmleiknum, og fátt stendur eftir úr 2.500 ára gömlu útgáfunni. Engu að síður þá finnst mér skrítið að gera ekki bara nýtt verk frá grunni og sækja innblástur í gamla verkið. En þá væri þetta líklegast ekki "alvöru harmleikur".

En hverjum er ekki sama. Ég fæ að tæma úr 9 mm púðurskotabyssu í pínulitlu leikhúsi. Við erum að tala um skilgreiningu á HÁVAÐA!

How awkward

“Connecting a lie to a place that hasn’t happened is a sport fitting for that fat emperor,” the disgruntled policeman says to me as I bleed to death on the sidewalk. I don’t mind that. It’s my own fault. I should never have treated her that way.
I don’t mind that.
But I do mind the red shoe sticking out of his eye. It makes me uneasy, and I don’t want to die uneasy. So I kindly ask him to remove it.
There is no response and at that moment I realize that it is him, not me, that is dying.

How awkward.

After all he was just trying to help. But I guess the emperorr didn’t like being called fat. No one likes to be called fat.
So I pick up my coat and say my good byes to the bartender.
It is when I get out that I meet him. I try to tell him that I never meant to say those things to her and do those things to her. And then I bleed to death and the policeman makes the inappropriate remark that costs him his life. But that had all happened before.
I am stuck in a circle because I lied in a place that had not happened. But one thing is for sure. I am not fat.

Alvarleg slys

FL Group tapaði 47,8 milljörðum á fyrsta ársfjórðungi þessa árs. Hvernig er hægt að tapa svona miklum peningum? Og ef einhver á svona mikla peninga, af hverju hættir hann ekki að braska og kaupir sér þotu, smókíng og hitabeltiseyju og fer á ball?
,,Það er vegna þess að þetta er þeirra líf, þeirra útrás og þeirra spenna," kunna einhverjir að svara. Geta þeir þá ekki alveg eins spilað Lúdó og lagt undir 5 milljarða í hvert skipti?

Og úr einu yfir í annað. Í dag var gengið gegn slysum á Íslandi til þess að (tekið beint af mbl.is): ,,[...] vekja almenning til umhugsunar hve slys geta haft alvarlegar og víðtækar afleiðingar."
Vá. Það þurfti heila göngu til þess að minna okkur á það. Frábært framtak, en örlítið misheppnað orðalag.